Ervaringsverhalen schaamlipcorrectie 16 februari 2024By Bas Lees hier het verhaal van Julia (49), die bij V-Klinieken een schaamlip- en clitoriscapuchon verkleining heeft ondergaan, uitgevoerd door cosmetisch gynaecoloog Joke Haartsen. “Als puber zag ik al dat het bij mij anders was dan bij mijn tweelingzus. Ik was lelijk daaronder, met een uitsteeksel van ongeveer acht centimeter tussen mijn benen. Vriendjes hebben er nooit iets van gezegd, maar dat ik er jaren zo onzeker over ben geweest, vind ik achteraf heel erg. De schaamte, de last bij het sporten, de angst voor de sauna. Ik droeg altijd een badjas, stond nooit in het volle licht. In minder dan een uur was mijn probleem weggesneden. De drempel om naar een kliniek te gaan was hoog, eenmaal binnen voelde het goed. Ze zijn gespecialiseerd in schaamlipcorrecties, zo’n arts doet de hele week niets anders. Behalve mijn schaamlippen is ook de capuchon van de clitoris, die naar buiten stond, verkleind. Natuurlijk deed het pijn. De verdoving en de brandende pijn van het herstel. Ik moest koelen met diepvries doperwtjes en op een handdoek zitten om tegendruk te geven aan de zwelling. Niet echt prettig, maar met pijnstillers goed te doen. Minstens tien keer per dag keek ik met een spiegeltje naar mijn nieuwe schaamlippen. En elke keer dacht ik: had ik dit maar jaren eerder gedaan.” Lees hier het verhaal van Rosa (35), die bij V-Klinieken een schaamlipcorrectie heeft ondergaan, uitgevoerd door cosmetisch gynaecoloog Joke Haartsen. “Een vriendin praatte vaak over vrouwen met rosbief tussen hun benen. Shit, dat ging dus over mij. Zij kwam ook altijd naakt vanuit de douche de woonkamer in paraderen als ik er was. Zo zag ik het verschil. Ik snapte toen ineens ook waarom mijn broeken zo strak zaten. Voor mannen is het nooit een issue geweest. Sterker nog: die snapten niet dat het voor mij zo’n ding was. Het beheerste niet mijn hele leven, maar ik werd er wel elke dag mee geconfronteerd als ik mijn schaamlip in mijn broek moest recht leggen. Na de bevalling van mijn dochter was ik er klaar mee. Ik dacht: hoe eerder ik het doe, hoe langer ik er profijt van heb. Ik kon gewoon meekijken toen de gynaecoloog aan het branden en snijden was. Er wordt van binnenuit gehecht zodat je geen litteken ziet. Doen ze prachtig. Napijn heb ik nauwelijks gehad. Als je braaf doet wat ze zeggen over de eerste dagen koelen, op handdoekjes zitten en plassen onder de douche, valt het alleszins mee. En niet te vaak kijken naar die bobbels en oneffenheden, dat komt in zes weken allemaal goed. Ik gun iedereen de stap die ik heb genomen. Als je onzeker bent, doe er wat aan.” Lees hier het verhaal van Charlotte (20), die bij V-Klinieken een schaamlipcorrectie heeft ondergaan. “Korte broekjes knelden, die droeg ik dus niet meer. Naar het strand? Liever niet, ik zou mezelf kunnen verraden. Erover praten durfde ik met niemand. Ik schaamde me voor mijn schaamlippen. Vanaf mijn veertiende gingen ze me steeds meer storen. De binnenste lippen staken minstens vier centimeter boven de buitenste uit. Met vrijen zette ik me er gek genoeg overheen, maar nadat het uit ging met mijn vorige vriend was ik bang dat hij zou rondbazuinen dat ik ‘het meisje van de schaamlippen’ was. Vorig jaar heb ik het tegen mijn moeder gezegd. We zijn naar de huisarts gegaan. Zij snapte het en stuurde me naar een gynaecoloog. Die vond dat er niets met me aan de hand was en wilde me naar een psycholoog sturen. Heel naar. Uiteindelijk ben ik zes weken geleden behandeld. Mijn moeder heeft de behandeling betaald. Er is drie centimeter weggehaald. De eerste dagen was het tussen mijn benen één groot oorlogsgebied van zwellingen, bloed en hechtingen. Het zag er niet uit, maar na een paar weken wilde ik er de hele dag met een spiegeltje naar kijken. Zo hoort het dus. Ik ben zo blij dat ik het heb gedaan. Komende week mogen mijn nieuwe vriend en ik weer sex hebben. We popelen.” Herken jij je in de verhalen van Julia, Rosa en Charlotte? Kom gerust langs voor een gratis en vrijblijvend consult. Bron: Linda. nr 188 “In je broekje”
